Gert De Mesure: “Met mensen praten is essentieel”
Gert De Mesure, die als onafhankelijk financieel analist recent nog het boek GVV’s van A tot X, Beleggen in beursgenoteerd vastgoed in België en in het buitenland op de markt bracht, wandelde even daarvoor met Jo De Wolf “voorbij de vergadertafel” op het domein in Hofstade. “Mijn hobby is mijn job en mijn job is mijn hobby”, zegt hij. “Maar dat betekent niet dat het niet belangrijk zou zijn om af en toe tot rust te komen. Ik kom hier regelmatig eens mijn hoofd vrij maken en een babbeltje doen met mensen. Want met mensen praten is essentieel. Dat is ook in mijn beroep de rode draad. Hoe beter je de mensen kent die aan het hoofd staan van een bedrijf, hoe accurater je die onderneming kan analyseren.”
Vrijbuiter die zijn eigen weg vond
Gert De Mesure steekt niet weg dat hij fier is op de positie die hij als onafhankelijke analist de jongste vijftien jaar in het Belgische financiële landschap heeft veroverd. “Ik heb altijd alles zelf gedaan”, geeft hij aan. “Mijn ouders hadden in Vilvoorde een bakkerij en veel tijd hadden ze niet voor mij. Alles stond in het teken van werken. Ik deed aan atletiek en fietste overal alleen naar toe. Ik ben nog Brabants kampioen geweest op de 100 meter, maar ik denk niet dat mijn ouders mij ooit op een atletiekpiste gezien hebben. Ook in mijn studies en in mijn professionele carrière heb ik zelf mijn weg moeten zoeken. Toen ik nog bij het leger was ging ik op vrijdag solliciteren bij de bank Merrill Lynchin Luxemburg. Ik zou de job krijgen, maar de maandag nadien volgde de beurskrach van 1987. Ik begon uiteindelijk bij de Generale Bank en stapte later over naar een Japanse bank en naar Bank Delen, waar ik vanuit een salesfunctie zelf analyses begon te doen. Ik maakte ook de crisissen in Rusland en de terreuraanslagen op 11 september van nabij mee in de dealing rooms. Het zijn zaken die altijd bij blijven. Maar die crisissen zijn ook een essentieel onderdeel van de financiële wereld die daardoor ook zo boeiend is. De financiële sector en de beurs zijn hoe dan ook altijd mijn biotoop geweest. Ik ben nu 57 en ik wil ook de komende jaren blijven doen wat ik doe. Als een soort vrijbuiter heb ik tussen de analisten van grote huizen toch mijn eigen plaatsje weten te vinden.”
Kritisch voor de media
Het stuit vanuit Gert De Mesure vanuit die positie tegen de borst dat de media te weinig voeling hebben met wat echt in de bedrijven gebeurt en te weinig de positieve kanten daarvan belichten. “Ik heb het inderdaad moeilijk met journalisten die mij bellen en die een uur met mij aan de telefoon hangen om dan enkel een quote in hun artikel op te nemen, die geen rekening houdt met de context of die de zaken uit verband haalt. Over het algemeen zie ik de pers veel te veel in de waan van de dag leven en te weinig oog hebben voor het globale plaatje. Een andere benadering, met meer kennis van zaken zou op dat vlak zeer welkom zijn.”
Uit de mallemolen
Ondanks die kritiek op de media heeft Gert De Mesure best wel vrede met de rol die hij in het financiële landschap heeft weten te verwerven. “Onlangs zijn mijn ouders overleden. Het was zoals in ieders leven een moment om even bij alles stil te staan. Ik blik met genoegdoening terug op hoe het allemaal gelopen is. Samen met mijn echtgenote heb ik een periode beleefd, waarin wij werden geleefd. Mijn dochter had talent om eventueel een toptennisser te worden, maar daardoor leefden wij in een mallemolen van trainingen en wedstrijden. Ik herinner me nog een wedstrijd waarin zij Elise Mertens, die toch uitgroeide tot de onbetwiste Belgische nummer 1 en tot winnares van Grand Slamtornooien in het dubbelspel, bijna had verslagen. Dat ze toen toch verloor, was een kantelpunt, waardoor we als gezin uit de mallemolen van het tennis zijn gestapt. Nu leven we veel bewuster. We proberen ook als gezin veel samen te doen. Ik heb de vrijheid om te werken wanneer ik wil. Dat stelt me ook in staat mijn dochter, die haar stage deed bij Leasinvest, ook professioneel wat op weg te helpen. En daarbij helpt het om veel contacten te hebben. Mijn hele leven al probeer ik vooral veel met mensen te praten, ook met CEO’s van bedrijven waar veel Belgen niet bij geraken. Contacten zijn altijd op één of andere manier waardevol. Daarin investeren kan je vergelijken met vooral veel zaaien, zonder te weten of je ooit zal kunnen oogsten. Maar de ervaring leert wel dat het een aanpak is die de zogenaamde serendipiteit een handje helpt. Daardoor kan je waardevolle zaken vinden waar je in eerste instantie niet echt naar op zoek was. Maar als zelfstandige moet je wel permanent heel alert blijven. Als je dat wil combineren met een rijk gezinsleven, blijft er jammer genoeg bijzonder weinig of geen tijd over voor maatschappelijk engagement. Dat betekent echter allerminst dat ik geen oog zou hebben voor wat in de wereld gebeurt. De nood aan meer duurzaamheid zal immers ook een aanzienlijke impact hebben op de vastgoedsector.”
